اینجا تبریز است

شهری که تمام خیابان ها و پرسه زدن در انها را دوست دارم

اینجا ایران است کشوری توسعه یافته و اینحا تبریز است توسعه یافته ترین شهر ایران...

ولی در همین شهر توسعه یافته که من دغدغه ی خریدن گوشی چن میلیونی دارم، کودکانی هستند

که شب ها با شکم گرسنه به خواب میروند

ادم هایی هستند که زندگی خود را با گدایی میگردانند

(در شهرمن)

و من نمیتوانم ببینم و دم نزنم

من دلم میخواهد سرم را بالا بگیرم و بگویم در شهر من هیچ گدایی زندگی نمیکند

ولی ...

افسوس...

مولا اینجا روزگاز بی توست و من از روزهای بی تو مینویسم

همین کافیست

که در شهری زندگی میکنم که برای دیدن ابی اسمانش باید دعا کرد

دعا کرد که باران بیاید و اسمان ابی شود

هوا بسیار الوده است

اما دلها بیشتر

دلم گرفته که رفاقت های که ندیده ام

از لبخند های که مصنوعی ایست

از جهنمی که نام دیگر زمین است

دلم گرفته از روزگار بی مولا که اکسیژن هم فروشی شده

دلهره ی این روزها که میگذرد

و معلوم نیست کجاست

و باز میگویم

اینجا روزگاز بی مولاست...

---------------------------------

بعدن نوشت: این پست تحت شرایط خاصی نوشته و من خیلی دوسش دارم ...

بعله اول سلام

1)پدر محترم ما طی یه تصمیم کبری واسه ما یه معلم گرف که بشینیم پیشش طراحی وب یاد بگیریم تا واسه خودمون یه کاره ای بشیم تو همین ایام یوم الله تحصیلی ما هم تمام تلاشمو نو میکنما ولی لامصب خیلی سخته الان کلی باهاش کلنجار رفتم دیگه رسمن داغ کردم ولی در هر صورت ما واسه خودمون یه پا پهلوانیم از زیر هیچ سختی شونه خالی نمیکنیم دلم روشنه تا اخر تابستون یاد بگیرم خعلی حال میده

2)امروز تو یکی از همین وبا یه جمله ای دیدم خعلی خوشم اومد ازش نوشته بود:"دست هایی که شفا می دهند بهتر از لب هایی هستند که دعا میخوانند" واقعن خیلی ذهنمو درگیر کرد این جمله دیگه چیزی نمی نویسم از شرح این جمله نوشتن نمی خواد درک میخواد واقعن جمله ی پر معنی هستش....

3)اون روز دیدم یه جا نوشته شربت ابلیمو خیلی واسه اینکه ادم کمتر عصبانی بشه خوبه الانم روزی دو سه لیوان شربت ابلیمو میخورم تا کمتر عصبانی بشم واقعن از دست بعضی از ادما روزی یه تانکر ابلیمو هم تاثیر نمیکنه

دیگه چیزی نمیگم..:D