دیشب ست اول و دوم که لهستان با امتیاز تماشاگرانش تونست مارو ببره و انصافا بد باختیم

ولی ست سوم و چهارم و پنجم واقعا کارمون عالی بود.یه بازی پر از استرس و هیجان که مطمئنا واسه بیماران قلبی واقعا خطرناک بود و البته من و فائزه هم که چندتا سکته ی ناقص پشت سر گذاشتیم...ولی واقعا حقمون باخت نبود ما باید میبردیم..

ولی نباید از تلاش دلاورانمون گذشت..مهم اینه که شما تلاشتون رو کردین و همیشه تو دل مردم ایران جا دارین...الهی درد و بلای والیبالیستامون بخوره تو سر فوتبالیستامون والا با اون بازیاشون...

خسته نباشید دلاوران....

الـینا : چـرا نـمـیذاری آدمـا چـهـره خـوب تـو رو هـم بـبیـنن ؟
دیـمـِن : چـون آدمـا خـوبـی بـبـینن ؛ انتـظار خـوبـی دارن
و مـن نـمـی خـوام زنـدگـیـمـو بـر اساسِ انتـظارات دیـگـران بـنـا کـنـم ..

حاصل عمر گابریل گارسیا مارکز برنده ی جایزه ی نوبل از زبان خودش:
در 15 سالگی آموختم كه مادران از همه بهتر می‌دانند، و گاهی اوقات پدران هم.
در 20 سالگی یاد گرفتم كه كار خلاف فایده‌ای ندارد، حتی اگر با مهارت انجام شود.
در 25 سالگی دانستم كه یك نوزاد، مادر را از داشتن یك روز هشت ساعته و پدر را از داشتن یك شب هشت ساعته، محروم می‌كند.
در 30 سالگی پی بردم كه قدرت، جاذبه مرد است و جاذبه ، قدرت زن.
در 35 سالگی متوجه شدم كه آینده چیزی نیست كه انسان به ارث ببرد؛ بلكه چیزی است كه خود می‌سازد.
در 40 سالگی آموختم كه رمز خوشبخت زیستن، در آن نیست كه كاری را كه دوست داریم انجام دهیم؛ بلكه در این است كه كاری را كه انجام می‌دهیم دوست داشته باشیم.
در 45 سالگی یاد گرفتم كه 10 درصد از زندگی چیزهایی است كه برای انسان اتفاق می‌افتد و 90 درصد آن است كه چگونه نسبت به آن واكنش نشان می‌دهند.
در 50 سالگی پی بردم كه كتاب بهترین دوست انسان و پیروی كوركورانه بد ترین دشمن وی است.
در 55 سالگی پی بردم كه تصمیمات كوچك را باید با مغز گرفت و تصمیمات بزرگ را با قلب.
در 60 سالگی متوجه شدم كه بدون عشق می‌توان ایثار كرد اما بدون ایثار هرگز نمی توان عشق ورزید.
در 65 سالگی آموختم كه انسان برای لذت بردن از عمری دراز، باید بعد از خوردن آنچه لازم است، آنچه را نیز كه میل دارد بخورد.
در 70 سالگی یاد گرفتم كه زندگی مساله در اختیار داشتن كارت‌های خوب نیست؛ بلكه خوب بازی كردن با كارت‌های بد است.
در 75 سالگی دانستم كه انسان تا وقتی فكر می‌كند نارس است، به رشد وكمال خود ادامه می‌دهد و به محض آنكه گمان كرد رسیده شده است، دچار آفت می‌شود.
در 80 سالگی پی بردم كه دوست داشتن و مورد محبت قرار گرفتن بزرگترین لذت دنیا است.
در 85 سالگی دریافتم كه همانا زندگی زیباست.

یادمان باشد از امروز خطایی نکنیم،

گر که در خویش شکستیم صدایی نکنیم،

پر پروانه شکستن هنر انسان نیست

گر شکستیم زغفلت من ومایی نکنیم

یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم

وقت پرپر شدنش سازو نوایی نکنیم

یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند

طلب عشق زهر بی سرو پایی نکنیم....

روزی که من مردم

اونی که بیشتر اذیتم کرد بیشتر گریه میکنه

اونی که نخواست منو ببینه میاد جنازمو ببینه

اونی که  دستمو نگرفت جلوتر از همه میره زیر تابوتم

اونی که نخواست سلامم کنه میاد واسه خدافظی

.

.

پ.ن1:عجب روزیه اون روز

پ.ن2:من زندگیمو پای برهنه ساختم ...بازم میسازمش

گاهی باید از یاد برد

گاهی باید بخشید

گاهی باید بدی هارا اموخت

گاهی باید خوبی هارا در دل نگاه داشت

گاهی باید انتظارات را از یاد برد

گاهی باید رفیق نیمه راه شد

گاهی باید به حال اون بچه بی گناهی که کنار مادرش قبل از اینکه راه رفتن یاد بگیره گدایی یاد گرفته نشست و زار زار گریه کرد

گاهی باید فقط نشست و اهنگ رابطه ی شادمهر را زمزمه کرد

پا پستی:امیدورام هممون بتونیم  توانایی اینکه نیاز  نداشته باشیم کسی زمینه ی شادی و غصه مون رو فراهم کنه رو داشته باشیم و خودمون بهونه ی شادی مون رو فراهم کنیم و به کسی که خوشحال یا ناراحتمون کنه نیاز نداشته باشیم خدارو شکر که من این توانایی رو دارم

پ.ن: درد من تنهایی نیست؛

بلكه مرگ ملتی است كه گدایی را قناعت؛

بی عرضگی را صبر

و با تبسمی بر لب این حماقت را حكمت خداوند می نامند

گاندی

پ.ن2:آی شقایق درد ما جماعت از خودمونه....

این شبا یه حال دیگه دارن باید بخشید و بخشیده شد

منکه همه رو بخشیدم حتی کسایی که خیلی در حقم نامردی کرده بودن و شاید تا چند روز پیش اسم اونا که میومد من میگفتم تو قیامت جلو پل صراط منتظرمشونم خرشونو بگیرم ولی الان بخشیدم تا خودم اروم شم

شماهم هر بدی و خوبی ازمن دیدین حلال کنین و ببخشین

باشد که رستگار شویم.....

التماس دعا...